Χαρακτηριστικά της νόσου είναι η υπερτροφία των αρθρικών αποφύσεων και η προεξοχή του δίσκου, κάνοντάς τον να δυσλειτουργεί και να είναι πολύ ασταθής. Η κατάσταση αυτή συνηγορεί επίσης και στην εμφάνιση δισκοκήλης και κατ’ επέκταση στην δημιουργία οστεόφυτων και δυσκαμψίας.
Η πάθηση εξελίσσεται σχετικά αργά και όσο περνάει ο χρόνος τόσο χειροτερεύει. Με την πάροδο του χρόνου έτσι κι αλλιώς οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι χάνουν την ελαστικότητά τους αλλά και την ικανότητα να απορροφούν τους κραδασμούς. Επίσης αφυδατώνονται και μειώνονται σε ύψος. Όταν πιέζονται ή τραυματίζονται και παράλληλα αν υπάρχει δυσμενής κληρονομικότητα τότε μπορεί να επέλθει η καταπόνησή τους πολύ νωρίτερα απ’ ότι συνήθως. Έτσι ξεκινάει η οστεοαρθρίτιδα με την διόγκωση των υπερτροφικών συνδέσμων που πιέζουν τα νευρικά στοιχεία.
Τα αντιφλεγμονώδη και τα μυοχαλαρωτικά επίσης βοηθούν, όμως η χορήγησή τους γίνεται συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Έπειτα η φυσικοθεραπεία μπορεί να ανακουφίσει για το χρονικό διάστημα που ο πόνος είναι έντονος.