Η κύφωση των ενηλίκων οφείλει την ύπαρξή της στην παραμόρφωση των θωρακικών σπονδύλων, από την οστεοπόρωση και είναι συχνότερη στις γυναίκες που έχουν περάσει την εμμηνόπαυση.
Ένας ενήλικας μπορεί να έχει λειτουργική κύφωση, η οποία να προέκυψε με την πάροδο του χρόνου και με την κακή στάση του σώματος ή με κάποια μυϊκή αδυναμία που μπορεί να προϋπάρχει από μικρή ηλικία.
Η εμφάνιση του πόνου λοιπόν είναι ο βασικός λόγος που μπορεί κάποιος να αναζητήσει θεραπεία για να βελτιώσει τόσο την εξωτερική εμφάνιση όσο και να ανακουφίσει τα ενοχλητικά συμπτώματα. Ασθενείς αναφέρουν ότι προκειμένου να μην εμφανίζεται η καμπούρα βελτιώνουν με έντονη προσπάθεια την στάση τους, την οποία αδυνατούν να διατηρήσουν για ώρα. Ιδιαίτερη επιβάρυνση υπάρχει στις γυναίκες με μεγάλο στήθος, το βάρος του οποίου «τραβάει» κι άλλο προς τα κάτω τον θώρακα.
Στις ακτινογραφίες ολόκληρης της σπονδυλικής στήλης σε όρθια στάση απεικονίζεται μια κυφωτική γωνία μεγαλύτερη των 45 μοιρών σε συγκεκριμένους σπόνδυλους καθώς επίσης διαπιστώνεται αν υπάρχουν σφηνοειδείς παραμορφώσεις των σπονδύλων, όζοι του Schmorl ή κάποια άλλη εκφυλιστική αλλοίωση. Εκτιμάται επίσης η οβελιαία επαλληλία και τυχόν παραμορφώσεις σε μετωπιαίο επίπεδο (σκολίωση)
Ο έλεγχος με μαγνητικό συντονισμό στους ενήλικους είναι άκρως σημαντικός καθώς μέσα απ’ αυτόν απεικονίζονται κι άλλες συνυπάρχουσες παθήσεις της σπονδυλικής στήλης όπως η κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου ή κάποια σπονδυλική στένωση με πίεση στον νωτιαίο μυελό.
Στους ενηλίκους η εφαρμογή κηδεμόνα επιλέγεται μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις (π.χ. πρόσφατο κάταγμα από οστεοπόρωση). Ο κηδεμόνας σε αυτές τις ηλικίες φαίνεται ότι αντί να ενδυναμώνει, αντιθέτως χαλαρώνει το μυϊκό σύστημα.
Η χειρουργική επέμβαση αποτελεί την έσχατη λύση και επιλέγεται σε περιπτώσεις που η κύρτωση είναι μεγαλύτερη από 60ο και ο ασθενής έχει επηρεαστεί βαθύτατα από αυτό στην κοινωνική του ζωή.
Οι πιο συνηθισμένες τεχνικές είναι η οπίσθια σπονδυλοδεσία με οστεοτομίες διόρθωσης κύφωτικής παραμόρφωσης, η σπονδυλοπλαστική – κυφοπλαστική ή η διόρθωση σύνθετων παραμορφώσεων ενηλίκων με αφαίρεση τμήματος της πρόσθιας κολώνας. Από αυτές τις μεθόδους δεν υπάρχει σημαντική μετεγχειρητική δσυκαμψία που να επηρεάζει την καθημερινότητα των ατόμων.
Οι κυριότερες ενδείξεις για την επιλογή των μεθόδων αυτών είναι τα οστεοπορωτικά κατάγματα, η μεταστατική νόσος, το επιθετικό πολλαπλούν μυέλωμα και ο αιμαγγείωμα.