Σκολίωση Πρώιμης Έναρξης

Με τον όρο Σκολίωση Πρώιμης Έναρξης αναφερόμαστε στην πάθηση που αναπτύσσεται πριν από την ηλικία των 10 ετών. Ανάλογα με την ηλικία που παρουσιάζεται, μπορεί να οριστεί, επίσης, ως βρεφική σκολίωση ή νεανική σκολίωση.

• Ήβος (εξόγκωμα) στο πίσω μέρος του θώρακά του
• Ασυμμετρία στους ώμους, το ισχίο ή τη μέση
• Δυσλειτουργία στο αναπνευστικό σύστημα
• Πιο σπάνια, μπορεί να υπάρχει πόνος στη μέση ή στην πλάτη

Προγραμματίστε το ραντεβού σας

Εφόσον ο γιατρός σας έχει συστήσει τακτική παρακολούθηση, μην αμελείτε να προγραμματίζετε τακτικά το ραντεβού σας στον Χειρουργό της Σπονδυλικής Στήλης. Εάν η κατάσταση παραμένει σταθερή, μπορεί να συνεχιστεί μέχρι και την ενηλικίωση του παιδιού (16-18 ετών).

Μην αμελείτε τη φυσική άσκηση

Πολλοί μπορεί, λανθασμένα, να έχουν την εντύπωση πως στη Σκολίωση Πρώιμης Έναρξης είναι καλό να αποφεύγεται η γυμναστική. Μελέτες έχουν δείξει πως η ενίσχυση των μυών του πυρήνα του κορμού μπορούν να λειτουργήσουν βοηθητικά. Δεν έχει αποδειχθεί πως βελτιώνουν ή μπορούν να προλάβουν πιθανή φθίνουσα πορεία της κατάστασης αλλά σίγουρα μπορεί να λειτουργήσει προς όφελος της υγείας.

Κηδεμόνες

Σε μωρά ή παιδιά σε πολύ μικρή ηλικία αρχικά εφαρμόζεται γύψινο γιλέκο. Η διαδικασία απαιτεί γενική αναισθησία και η αλλαγή του γίνεται κάθε 3 μήνες. Πρόκειται για μια μέθοδο ελέγχου πρώιμης σκολίωσης επιστημονικά τεκμηριωμένη και για τη σωστή της εφαρμογή παρέχεται εκπαίδευση. Πιο βολικοί είναι οι αφαιρούμενοι κηδεμόνες αλλά για να τοποθετηθούν το παιδί πρέπει να είναι αρκετά μεγάλο. Η εφαρμογή τους προτείνεται 23 ώρες τη μέρα ενώ μπορούν να φορεθούν κάτω από τα ρούχα. Όταν το παιδί πλένεται, ντύνεται ή αθλείται αυτοί αφαιρούνται.

Χειρουργική επέμβαση

Με τη χειρουργική επέμβαση επιθυμούμε να ελέγξουμε την παρεκτροπή της παραμόρφωσης ενώ παράλληλα στοχεύουμε στη όσο το δυνατόν πιο φυσιολογική ανάπτυξή της μέχρι την σκελετική ωρίμανση. Χρησιμοποιούνται μεταλλικές ράβδοι και εμφυτεύματα. Για τον λόγο αυτό μπορεί να πραγματοποιηθούν πάνω από μία επεμβάσεις καθώς σε κάθε στάδιο της ανάπτυξης τοποθετείται διαφορετική ράβδος και γίνεται διάταση της σπονδυλικής στήλης. Όταν η ανάπτυξη της σπονδυλικής στήλης έχει σχεδόν ολοκληρωθεί μπορεί να προγραμματιστεί η σπονδυλοδεσία, η τελική επέμβαση δηλαδή, για τη σύντηξη της σπονδυλικής στήλης.

Συνήθως, πραγματοποιούνται οι εξής επεμβάσεις:

• Χειρουργικά επιμηκυνόμενες/αναπτυσσόμενες ράβδοι

Τοποθέτηση ράβδων που διατείνονται κάθε 6-9 μήνες με μια μικρή τομή.

• Συστήματα καθοδήγησης ανάπτυξης:

Οι ράβδοι συνδέονται χαλαρά ελέγχοντας την παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης, η οποία καθώς αναπτύσσεται προσαρμόζεται στη ράβδο. Σε περίπτωση που χρειαστεί μεγαλύτερη ράβδος, μπορεί να πραγματοποιηθούν επαναλαμβανόμενες επεμβάσεις.

• Συστήματα που βασίζονται σε συμπίεση

Μεταλλικά εμφυτεύματα, γνωστά ως συνδετήρες τοποθετούνται στο μπροστινό μέρος της σπονδυλικής στήλης (μέσω μιας τομής στο πλάι του θώρακα) συμπιέζοντας τα αναπτυσσόμενα οστά. Στην πιο σύγχρονη μέθοδο, η πρόσδεση γίνεται με ειδικό ιμάντα από την πλευρά του κυρτού (Vertebral Body Tethering –VBT), ώστε να αναπτυχθεί η αντίθετη πλευρά (του κοίλου) και να επέλθει η ισορροπία στη δομή του σώματος.