Η δευτεροπαθής οστεοπόρωση αναπτύσσεται ως συνέπεια νοσήματος που προυπάρχει (υπερθυρεοειδισμός, ρευματοειδής αρθρίτιδα) ή από παρατεταμένη ακινητοποίηση του ασθενούς. Επίσης μπορεί να εμφανιστεί ύστερα από τη χρόνια λήψη ορισμένων φαρμάκων (κορτιζόνη).
Επιπλέον εξετάσεις που μπορεί να φανούν χρήσιμες, είναι η ακτινογραφία, η αξονική και η μαγνητική που αναδεικνύουν με κάθε λεπτομέρεια τα οστά και τα υπόλοιπα ανατομικά στοιχεία της σπονδυλικής στήλης.
Στόχος της χειρουργικής επέμβασης είναι ο περιορισμός του πόνου και η εκ νέου σχηματοποίηση των σπονδύλων, ώστε να ελαχιστοποιηθεί το ενδεχόμενο καταγμάτων στο ελάχιστο. Προέχει βεβαίως η φαρμακευτική θεραπεία της οστεοπόρωσης.